سرطان موضوعی است که هیچ صاحب حیوان خانگی نمی خواهد به آن فکر کند. اما واقعیت این است که از هر سه سگ یک سگ در طول زندگی خود در نهایت به نوعی سرطان مبتلا می شود.

اگر زود تشخیص داده شود، تقریباً نیمی از سرطان های سگ قابل درمان هستند. به همین دلیل است که دانستن رایج ترین علائم سرطان در سگ ها بسیار مهم است.

فقط به یاد داشته باشید که بسیاری از بیماری ها، نه فقط سرطان، می توانند علائم بالینی مشابهی ایجاد کنند و این علائم ممکن است بسته به نوع سرطان متفاوت باشد.

شناسایی این علائم اولین قدم است و قدم بعدی مراجعه به دامپزشک برای تشخیص صحیح است.

علائم سرطان در سگ

در اینجا برخی از شایع ترین علائم سرطان در سگ ها آورده شده است. 

توده ها و برآمدگی های غیر طبیعی

انواع مختلفی از سرطان می تواند باعث ایجاد توده یا برآمدگی در بدن سگ شما شود، از جمله تومور غده پستانی .

تومورهای غدد پستانی در سگ ها

این نوع سرطان عمدتاً در سگ‌های ماده که عقیم نمی‌شوند و همچنین در سگ‌هایی که بعد از 2 سالگی عقیم می‌شوند، رخ می‌دهد. اگرچه سگ‌های نر و ماده در هر سن و نژادی ممکن است به تومورهای پستانی مبتلا شوند.

برخی از نژادها، از جمله پودل و نژادهای مختلف سگ اسپانیل، خطر بیشتری دارند.

این سرطان معمولاً به صورت یک یا چند ندول در ناحیه نوک پستان شروع می شود که ممکن است ملتهب و متورم شوند. تومورهای بدخیم پستانی در صورت عدم درمان، به غدد لنفاوی مجاور و غدد پستانی گسترش می یابند.

لیپوم ها

باید بدانید که همه تومورها بدخیم نیستند. لیپوم ها تومورهای چرب معمولی اما خوش خیم هستند که در لایه زیر پوست رشد می کنند. این تومورها اغلب در نواحی تنه، زیر بغل و کشاله ران ایجاد می شوند، اما می توانند در داخل بدن نیز رشد کنند. ایجاد لیپوم های متعدد در سگ های مسن که مانند توده های نرم و متحرک زیر پوست احساس می شوند تا حدودی طبیعی است.

لیپوم ها به تنهایی تهدید کننده زندگی نیستند. اما اگر بزرگ شوند می توانند در حرکت سگ اختلال ایجاد کنند و لیپوم های داخلی ممکن است اندام های داخلی را تحت فشار قرار دهند. پس برای تشخیص میزان خطر آن ها حتما به دامپزشک مراجعه کنید.

لنگش

استئوسارکوم شایع ترین سرطان استخوان در سگ ها است. در حالی که تومورها معمولاً در استخوان های بلند اندام ها ایجاد می شوند، استئوسارکوم می تواند هر استخوانی را تحت تأثیر قرار دهد.

این سرطان استخوان خیلی سریع رشد می کند و به طور مکرر به سایر نواحی بدن، به ویژه غدد لنفاوی، ریه ها و سایر استخوان ها گسترش می یابد. به دلیل ماهیت تهاجمی آن، استئوسارکوم معمولاً پس از گسترش سرطان تشخیص داده می شود. 

سگ‌های مبتلا به استئوسارکوم ممکن است درد داشته باشند و با لنگی راه بروند و اندام آسیب‌دیده ممکن است متورم شده باشد.

نژادهای سگ بزرگ و غول پیکر بیشترین خطر ابتلا به استئوسارکوم را دارند.

زخم های رنگدانه ای

زخم های تیره رنگ نشانه ملانوم ، سرطان سلول های تولید کننده رنگدانه است.

ملانوما در سگ‌ها روی دهان و لب‌ها تأثیر می‌گذارد و همچنین می‌تواند روی بستر ناخن، بالشتک‌ها و چشم‌های آنها نیز دیده شود.

علائم خاص به محل قرارگیری تومور بستگی دارد و ممکن است شامل تورم پنجه، ترشح چشم یا زخم در دهان باشد.

نژادهایی با بافت‌های دهان تیره رنگ‌دار، مانند زبان چاو چاو ، خطر ابتلا به ملانوم را افزایش می‌دهند.

برداشتن جراحی می تواند دشوار باشد، زیرا ملانوم بدخیم به صورت موضعی تهاجمی است و به بافت های عمیق تر و استخوان گسترش می یابد.

تورم غدد لنفاوی

چندین نوع سرطان می توانند باعث برجسته شدن غدد لنفاوی شوند.

لنفوم یک سرطان بدخیم شایع است که تا 20 درصد از کل موارد تومور سگ را تشکیل می دهد.

این سرطان بر لنفوسیت، نوعی گلبول سفید که نقش مهمی در عملکرد سیستم ایمنی دارد، تأثیر می گذارد.

در حالی که بیشتر موارد لنفوم از غدد لنفاوی شروع می شود، بافت های لنفاوی در اندام های احشایی، پوست و مغز استخوان نیز می توانند تحت تاثیر قرار گیرند.

لنفوم می تواند سگ ها را در هر سن و نژادی درگیر کند، اما گلدن رتریورها و باکسرها از جمله نژادهای خالص هستند که بیش از حد معرفی شده اند.

غدد لنفاوی متورم در ناحیه گردن، زانو و زیر بغل معمولاً اولین مواردی هستند که مورد توجه قرار می گیرند.

چندین نوع سرطان سگ نیز می تواند به صورت موضعی به غدد لنفاوی مجاور گسترش یابد و باعث بزرگ شدن آنها شود. اینها شامل ملانوم، استئوسارکوم و تومورهای غدد پستانی است.

زخم هایی که خوب نمی شوند

یک نوع سرطان به خصوص تهاجمی که به عنوان تومور ماست سل شناخته می شود ، ممکن است به عنوان یک ضایعه پوستی ظاهر شود که برطرف نمی شود.

این سرطان ماست سل ها را که سلول های ایمنی درگیر در واکنش های آلرژیک و التهابی هستند، تحت تاثیر قرار می دهد. این سلول ها در سراسر بدن قرار دارند، اما تومورها تمایل دارند در عروق و اعصاب نزدیک پوست، دهان و بینی متمرکز شوند.

در موارد کمتر، سیستم گوارشی، تنفسی و ادراری ممکن است مورد هدف قرار گیرند.

رشد غیر طبیعی این سلول ها باعث آزاد شدن کنترل نشده هیستامین می شود و ناحیه اطراف تومور را تحریک می کند.

تومورهای ماست سل بیشتر در سگ های مسن تر و اصیل از جمله باکسر، بوستون تریر ، بولداگ و اشناوزر شایع هستند .

مشکلات گوارشی

انتشار انبوه هیستامین مرتبط با تومورهای ماست سل نیز می تواند باعث مشکلات قابل توجهی در سیستم گوارشی شود و منجر به زخم معده ، استفراغ و اسهال شود.

علائم کمتر چشمگیر ناراحتی دستگاه گوارش، مانند کاهش اشتها، ممکن است در چندین شکل دیگر سرطان از جمله استئوسارکوم و لنفوم رخ دهد.

ضعف یا فروپاشی ناگهانی

در حالی که ضعف می تواند ناشی از تعدادی از عوامل باشد، فروپاشی ناگهانی یک علامت هشدار دهنده اما شایع همانژیوسارکوم، سرطان سلول های پوشاننده رگ های خونی است.

همانژیوسارکوم نوعی سرطان بدخیم است که به سرعت در حال گسترش است که اغلب قلب ، پوست ، طحال و کبد را هدف قرار می دهد .

این نوع سرطان در نژادهای ژرمن شپرد ، گلدن رتریور و سایر نژادهای بزرگ شایع است.

از آنجایی که سگ ها معمولا فقط علائم هشدار دهنده خفیفی از خود نشان می دهند، موارد همانژیوسارکوم ممکن است تا زمانی که سرطان به مرحله پیشرفته نرسد، شناسایی نشود.

متأسفانه، یکی از شایع ترین علائم اولیه همانژیوسارکوم شامل فروپاشی ناگهانی به دلیل خونریزی داخلی شدید، معمولاً از پارگی طحال است.

تنفس سخت

تعدادی از سرطان های سگ که در بالا ذکر شد، می توانند به ریه ها گسترش یابند، جایی که ممکن است باعث ناراحتی تنفسی شوند.

ملانوما، همانژیوسارکوم، تومور ماست سل و استئوسارکوم همگی می توانند باعث تنفس سخت و سرفه همراه با متاستاز شوند.

کاهش وزن غیر معمول

کاهش وزنی که علت مشخصی ندارد ممکن است یکی از عوارض جانبی سرطان، به ویژه با همانژیوسارکوم، لنفوم و استئوسارکوم باشد.

کاهش وزن معمولاً به دلیل نیازهای متابولیکی تومور یا به دلیل درد و ناراحتی سگ شما اتفاق می‌افتد که در نتیجه آن بی‌اشتهایی و کاهش فعالیت ایجاد می‌شود.

سگ‌های مبتلا به ملانوم دهان ممکن است خوردن و بلعیدن را دشوار بدانند و در نتیجه باعث کاهش وزن شوند.

بی حالی

در حالی که مسائل مختلفی می تواند باعث بی حالی شود، سرطان می تواند باعث افزایش خواب و بی میلی به ورزش و بازی شود.

سرطان های خاصی که اغلب با بی حالی همراه هستند شامل لنفوم و استئوسارکوم است.